Ze flikt het; Lisa Dreesens zwemt van Dover naar Calais!

Ze flikt het; Lisa Dreesens zwemt van Dover naar Calais!

Jaren droomde ze ervan, maanden keek ze ernaar uit! Zondag 1 september was het dan eindelijk zover: topzwemster Lisa Dreesens waagde zich aan de Kanaaloversteek. Hoewel de weersomstandigheden verre van ideaal waren en er zelfs sprake was van uitstel of afgelasten, wist Dreesens in tien uur en twintig minuten de overkant te bereiken.

Na een jaar van voorbereidingen, voldoen aan de strenge toelatingseisen en zeer intensief trainen, was het op zondag 1 september eindelijk zover. “Bij de Kanaaloversteek krijg je een tijdsbestek van één week toebedeeld. Alleen in deze week mag je de uitdaging aangaan. Of je ook daadwerkelijk van start gaat is onder andere afhankelijk van de weersomstandigheden”, legt Dreesens uit. De tocht is bij goed weer al niet zonder gevaren; risico’s als onderkoeling, fysieke uitputting en verdrinking liggen altijd op de loer. Bij goede omstandigheden haalt 75% de overkant niet, laat staan als er ook nog onstuimig weer voorspeld is. “Ik leek in eerste instantie pech te hebben, de weersvoorspellingen zagen er slecht uit en vorige week woensdag toen ik eigenlijk mocht starten, is het vlak van tevoren toch nog afgelast vanwege te harde wind en te hoge golven. Gelukkig kreeg ik zondag tóch nog een kans.” En die greep de zwemster voor de volle 100% aan.

Kanaaloversteek
Zondagmiddag rond 14.00 uur (Nederlandse tijd) ging het avontuur voor Lisa van start. De eerste uren zwom ze hoog tempo en haalde Kanaalzwemmers in die eerder van start zijn gegaan. Bij het invallen van de avond nam de wind toe, tot bijna windkracht 6, en werden de golven steeds hoger. De kapitein van de boot heeft nog overwogen om de oversteek te stoppen vanwege de veiligheid, maar uiteindelijk is toch besloten om de tocht voort te zetten. Net voor half 1 ’s nachts, bereikte Lisa na een zwemtocht van tien uur en twintig minuten de Franse kust bij Cap Gris Nez, vlakbij Calais. “Het was een loodzware tocht”, bevestigt een blije en trotse Dreesens na afloop. “Ik had veel last van de kou en de laatste paar uur was het mentaal ook heel zwaar, vooral omdat we door het getij maar niet dichter bij land kwamen. De laatste paar honderd meter kon de boot niet meevaren, maar zwom mijn trainingsmaatje Remco Althuis met me mee naar het Franse vasteland. Het was heel zwaar, maar ik ben super blij en trots dat ik het heb gehaald”, aldus Dreesens.

< Terug naar nieuws